Lepkość palców. Autor T. Ręgwelski

          Dzięki Tomkowi Ręgwelskiemu mam przyjemność zaprezentować aperiodyk wspinaczkowy rodem z Częstochowy. Mam nadzieję, że Tomek podeśle kolejne tego typu materiały.

 

„Lepkość palców aperiodyk palczasto-lewarowy przyblokersów skalno-piwnicznych” – pisemko częstochowskiego środowiska wspinaczkowego.

2000 – 2001 Częstochowa, aperiodyk, ukazało się osiem numerów: nr 1 do nr 7 w 2000, nr 8 w 2001.

Okładka miękka, powielany, 8 str. 15x21, A-5.

Red. Tomasz Biernacki.

Pełny tytuł pisemka brzmiał: „Lepkość palców aperiodyk palczasto – lewarowy przyblokersów skalno – piwnicznych”. Pisemko to, „fanzin wspinaczkowy” o dość intrygującym tytule ukazywało się w Częstochowie w latach 2000 – 2001. Wydano osiem numerów: numery 1 – 7 w 2000 roku, numer 8 w 2001 roku. Pisemko miało miękką okładkę, było powielane, liczyło od 2 do 8 stron formatu A5. Nakład wynosił przeciętnie 50 egzemplarzy, a numery były rozprowadzane w środowisku wspinaczkowym bezpłatnie. Inicjatorem powstania i redaktorem pisemka był częstochowski wspinacz Tomasz Biernacki.

„Lepkość palców” adresowana była do młodego pokolenia wspinaczy skalnych, trenujących na sztucznych ściankach miasta Częstochowy. Ścianki te często znajdowały się w piwnicach domów samych wspinaczy, stąd też w tytule pisemka zwrot skalno – piwnicznych. Aby rozszyfrować ów tytuł do końca należy wiedzieć, że określenie „lewar” czy też „mieć lewara” w slangu wspinaczkowym oznacza mieć siłę. Natomiast słowo „przyblok” u wspinaczy określa zawiśnięcie na jednej ręce ugiętej pod kątem mniejszym niż 90 stopni, stąd określenie przyblokersi. Tak, więc odbiorcą pisemka miały być młode osoby, których głównym zajęciem było pozyskanie wyżej wzmiankowanych przymiotów, atrybutów prawdziwego wspinacza.

We wstępie do numeru pierwszego czytamy o planach redakcji, co do zawartości pisemka: „ Być może w kolejnych numerach naszego aperiodyku (dla niewtajemniczonych – ukazuje się wtedy, gdy jest, o czym pisać i pisarze mają spręża) zamieszczać będziemy różne ciekawe informacje np.: nowinki ze świata, (czyli z Częstochowy) i wszelkiego typu informacje związane ze wspinaniem, między innymi plany skał i opisy dróg, wieści o nowych drogach czy boulderach i zdjęcia z ich przejść (a także dróg „używanych”), rozważania etyczno – filozoficzne, oraz tak potrzebne (chyba) wiadomości na temat treningu, odżywiania itp.” .

Już od pierwszego numeru wprowadzono stałe działy: „Training” i „Bulwersator”. Numer 2 z 2000 roku prawie w całości zajmował dział „Dajesz stary no, co ty” będący spisem projektów dróg wspinaczkowych w regionie Częstochowy. Pozostałe miejsce poświęcono na relacje z lokalnych zawodów wspinaczkowych, które rozgrywano na piwnicznych ściankach wspinaczkowych. Od numeru trzeciego zaczęto zamieszczać drukowane zdjęcia do przewodnika po balderach, a także te dokumentujące cyklicznie rozgrywane, lokalne zawody balderowe. Pisemko zwiększyło też dwukrotnie swoją objętość i liczyło już 8 stron. Pojawiły się również rysunki komiksu wspinaczkowego autorstwa Tomasza Wolskiego.

Dużo miejsca zajmowały artykuły, których tematem były rozważania dotyczące etyki wspinania: problemów związanych ze stylem wspinania, rezerwacją nowych projektów dróg wspinaczkowych, kuciem chwytów na drogach wspinaczkowych w skałkach. Niektóre artykuły budziły kontrowersje i wywoływały głośną, środowiskową polemikę. Tak było między innymi z artykułem pt. PZAfery z numeru 3 z 2000 roku, który ukazał się przedrukiem w miesięczniku „Góry i Alpinizm” i tym samym zyskał większe grono odbiorców. Autor podważał w nim zasadność wprowadzenia związkowych licencji dla zawodników i opłat za te licencje, atakując przy okazji Polski Związek Alpinizmu jako organizację.

W zapowiadanym dziale „Training” omawiano między innymi ogólne zasady treningowe, próbując przełożyć je na specyfikę wspinania. W numerze 7 z 2000 roku zamieszczono wywiad z wybijającym się, miejscowym wspinaczem Grzegorzem Kimlą, z którego dowiadujemy się między innymi o początkach sportowego wspinania w Częstochowie. Większość tekstów zamieszczanych w „Lepkości Palców” była autorstwa samego redaktora i być może brak większej liczby współpracowników, a co za tym idzie materiałów przyczynił się do zaprzestania wydawania gazetki po numerze 8 z 2001 roku.

----------------------------------------------------------------------

 Tomasz Biernacki, Wstęp, „Lepkość palców” 2000, nr 1, s.1.