Bormaszyna-solidna droga prawie bez historii
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Aktualności
- Utworzono: Czwartek, 07 grudzień 2023 16:26
- Poprawiono: Czwartek, 07 grudzień 2023 16:28
- Opublikowano: Czwartek, 07 grudzień 2023 16:26
- Darek Kaptur
- Odsłony: 925
Ta najtrudniejsza droga na ścianie Dziurek rozwiązuje płytę ograniczoną z prawej strony rysą Małego R-a i z lewej Małą Sprężyną i Królikami (które) poszły w las . Po raz pierwszy została pokonana hakowo przez Jana Fijałkowskiego i Elżbietę Sosnowską około 1975r. Jej trudności zostały określone na A3. Nazwano ją Mały Saduś (jest to nawiązanie do nadawania nazw dróg na Dziurkach do nazw na wschodniej ścianie Mnicha).
W 1986 roku Małego Sadusia klasycznie pokonał Leszek Milczarek i tak powstała Bormaszyna. Pierwotnie aspirowała ona do stopnia VI.6. Jednak tak się nie stało. Jej powstanie zostało anonsowane w Taterniku 2/1986 następująco; „ Bormaszyna, VI.4+ (VI.5); płyta na lewo od Małego R: Leszek Milczarek RK znając; II p. Piotr Korczak RP znając.”. W 1993 r. Zdecydowanie, bardziej efektownie opisane zostało to w Taterniczku . „ Leszek Milczarek zaskoczył wszystkich realizacją płytowego problemu na lewo od Małego R. O Bormaszynie (VI.4+ może VI.6 RK-znając) było głośno, droga z pewnością jest trudna, mimo iż bez kłopotów powtórzył ją Korczak (RP-znając). W Brytanie nr 8 (październik 1993) w artykule „Wzorce i konsekwencja” Bormaszyna została przedstawiona jako wzorzec dla stopnia VI.4+/5. Ciekawą historyjkę o tym dlaczego zamiast VI.6 Bormaszyna ma wycenę niższą przytoczył Paweł Haciski w swoim przewodniku „Jura 2” z roku 2016. „ Bormaszyna , pierwsze VI.6. Bormaszyna autorstwa Leszka Milczarka to pierwsza droga, dla której zaproponowano cyfrę VI.6. Wycena pewnie by się utrzymała, gdyby nie autor drugiego przejścia (według Taternika i Taterniczka drugiego przejścia dokonał Piotr Korczak). Był nim Mirek Wódka, który wynalazł stopieniek-wyrwał trawkę, oczyścił i już. Nie były to czasy, kiedy takie wynalazki cementowano albo „urywano”. Czy szkoda?”.
