Publikacje
1001 porad. Andy Kirpatrick
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Aktualności
- Utworzono: Niedziela, 12 wrzesień 2021 12:00
- Poprawiono: Niedziela, 12 wrzesień 2021 12:00
- Opublikowano: Niedziela, 12 wrzesień 2021 12:00
- Darek Kaptur
- Odsłony: 97
To klasyka książki wspinaczkowej. Masa przydatnej i podanej w zwarty i łatwy sposób wiedzy, porad, patentów, opcji by wspinanie było bezpieczniejsze, skuteczniejsze i przyjemniejsze. Tą książkę trzeba mieć i ją przeczytać.
Góry 289. Autor P. Gruszkowski
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Aktualności
- Utworzono: Poniedziałek, 02 sierpień 2021 13:28
- Poprawiono: Poniedziałek, 02 sierpień 2021 13:28
- Opublikowano: Poniedziałek, 02 sierpień 2021 13:28
- Darek Kaptur
- Odsłony: 155
Wybierając się w tym roku w Tatry, na pewno baczniej będziemy pochylać się nad mapą. Czy są w tych górach miejsca, gdzie gwałtowne zmiany zachowań społecznych nie odcisnęły jeszcze swojego piętna? Dokąd się wybrać, by znaleźć ciszę i choć odrobinę samotności? Mapa, jeśli dokładna, jest moim największym turystycznym fetyszem, bo daje dobre wskazówki nawet w beznadziejnych sytuacjach. Tak było i tym razem. W poszukiwaniu „dzikiego” terenu – całego rejonu, nie jednego szlaku czy fragmentu ścieżki – wzrok utknął dokładnie na środku płachty papieru. W miejscu dla większości jakby niewidocznym, a przecież leżącym u stóp obleganej w pogodne dni graniówki, rozciągającej się pomiędzy Czerwonymi Wierchami a Świnicą. Tysiące ludzi odwiedzających tak kultowe miejsce, jak szczyt Kasprowego Wierchu, patrzy na południe i nic nie widzi… Nic, poza bezkresem lasów, szerokich dolin i kolejnych grzbietów górskich, jak w japońskiej pasteli. Czy może być wspanialszy widok?
Góry 278. Autor P. Drożdż
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Aktualności
- Utworzono: Środa, 24 marzec 2021 16:50
- Poprawiono: Środa, 24 marzec 2021 16:50
- Opublikowano: Środa, 24 marzec 2021 16:50
- Darek Kaptur
- Odsłony: 406
Po doświadczeniach pierwszej zimowej wyprawy na K2 z sezonu 1987/88 zapanowała opinia, że zdobycie drugiego szczytu świata o tej porze roku jest celem XXI wieku. Gdy wiele lat później zapytałem Krzysztofa Wielickiego, jakie wyciągnęli wtedy wnioski, odpowiedział: „Podstawowy był taki, że z K2 nie ma żartów... Przez wiele lat nie miałem ochoty wracać tam w okresie zimowym”. I rzeczywiście, sporo lodu przetoczył lodowiec Baltoro, nim wyprawa prowadzona przez Krzysztofa wróciła spod K2 na tarczy w marcu 2003 roku. Były to czasy moich początków w GÓRACH i świetnie pamiętam, jak relacjonowaliśmy tę ekspedycję znakomitym piórem nieodżałowanego Piotrka Morawskiego. Nie przypuszczałbym wówczas, że o pierwszym wejściu napiszemy dopiero dwie dekady później.
Góry 279. Autor P. Gruszkowski
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Aktualności
- Utworzono: Sobota, 05 czerwiec 2021 07:59
- Poprawiono: Sobota, 05 czerwiec 2021 08:00
- Opublikowano: Sobota, 05 czerwiec 2021 07:59
- Darek Kaptur
- Odsłony: 350
Wyzwanie… No cóż, to trochę wyświechtane hasło. Modny element CV, mający przekonać o naszej gotowości do poświęceń. W górskiej przestrzeni pojęcie to jakby traci na autentyczności. A przecież określa kwestię istotną dla wszystkich owładniętych pasją ludzi, bowiem sytuacje wymagające wyjścia poza strefę komfortu są potężnym stymulatorem wyobraźni. Ta natomiast stanowi – obym się nie mylił w tej śmiałej tezie ;) – spiritus movens naszej aktywności wspinaczkowej, turystycznej czy biegowej.
Góry 277. Autor P. Gruszkowski
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: Aktualności
- Utworzono: Wtorek, 19 styczeń 2021 12:55
- Poprawiono: Wtorek, 19 styczeń 2021 12:55
- Opublikowano: Wtorek, 19 styczeń 2021 12:55
- Darek Kaptur
- Odsłony: 487
Funkcjonowanie na skraju wyczerpania, poszukiwanie granic wytrzymałości, ekstremalne doświadczenia… Te częste wśród ludzi gór skłonności do samoudręczenia zostały już wielokrotnie przebadane i opisane. Rozłożone na czynniki pierwsze i sprowadzone do reakcji chemicznych. W gruncie rzeczy to takie banalne – niedobór lub nadmiar jednego z wielu hormonów jest elementem determinującym odbiegające od standardów działanie. A ich stan równowagi? To dopiero wydaje się banalne! Nudne, przewidywalne życie bez burzy emocji. Może sedno naszej fascynacji, „sztuką cierpienia” tkwi jednak gdzie indziej? Wychodząc daleko poza strefę komfortu, zrzucamy z siebie cywilizacyjne „okrycie” i nawiązujemy z górami intymną, niemal pierwotną relację. Nie ma czasu przeszłego, nieważna staje się przyszłość, jest tylko tu i teraz – szczytowa intensywność doznań… Taak, to wydaje się znacznie bardziej romantyczne niż mechanistyczna koncepcja życia.