Nie tylko dla orłów-Straszykowa-Topo rejonu wspinaczkowego 2010

  • Drukuj
Szczegóły
Nadrzędna kategoria: Topografie rejonów wspinaczkowych
Utworzono: Sobota, 13 listopad 2010 20:03
Opublikowano: Sobota, 13 listopad 2010 20:03
Darek Kaptur
Odsłony: 8567
      Rejon Straszykowej stanowi kilka stał usytuowanych blisko siebie na szczycie wzgórza. W środkowej ich części znajduje się dobrze ubezpieczony ostaniec oferujący 7 dróg o różnym charakterze i długości, w przedziale trudności między IV a V+ stanowiących ciekawą ofertę na przynajmniej 1 wspinaczkowy dzień.
Dojazd
Nałatwiej dojechać od strony Ogrodzieńca lub Podzamcza kierując się na Ryczów. Po przejechaniu Koloni Ryczów docieramy się do samego Ryczowa, który przejeżdżamy kierując się cały czas prosto. W miejscu gdzie asfalt skręca w prawo należy dalej jechać  drogą gruntową. Po dotarciu do charakterystycznego rozwidlenia w kształcie litery „Y” kierujemy się w lewą odnogę w kierunku widocznych skał. Przed linią lasu można zaparkować. Istnieje też możliwość wjechania na wzgórze  bezpośrednio na Straszykową,  jednak droga może być wyboista.
                                   
Dojście
Jeżeli dojechaliśmy na samo wzgórze to skały znajdują się przez nami. Interesująca nas to ta leżąca w kierunku na prawo od drogi. W przypadku zaparkowania pojazdu "na dole" idziemy parę minut wyraźną drogą pod górę aż dojdziemy do skał.
                                         
Wspinanie
Lina 50m i 7 ekspresów wystarczą na każdą z dróg. Wszystkie posiadają komplety punktów asekuracyjnych i stanowiska. Formacje to głównie pionowe i połogie płyty. Minimalne przewieszenie jest tylko na jednej drodze. W paru momentach przydatną może być umiejętność wspinania się w rysach.

Drogi
                                              
1. IV+ (5R+ST)
Ładne wspinanie po wygodnych chwytach i stopniach. Dobra droga rozgrzewkowa.
2. V+ (6R+ST)
Na drodze dominują dobre chwyty. W środkowej część trzeba sforsować minimalne przewieszenie. Wspinamy się na lewo od krawędzi filarka. Posuwanie się w prawo w kierunku szerokiej rysy to zapych.
3. V (6R+ST)
To ciekawa i urozmaicona droga. Na dole trzeba dobrze poustawiać się w dziurach. Kluczowym miejscem może być sforsowanie odcinka biegnącego szeroką rysą.
4. V+ (6R+ST)
Najtrudniejsza z dróg na tej ścianie „z kategorii mniej niż skrajnie trudno”. Kluczowe miejsce znajduje się w górnej partii drogi. Przyda się wytrzymałość, lub umiejętność odpoczywania.
                                                           
5. Wariant prawy V, wariant lewy III (5R+ST)
Kluczowe miejsce na wariancie prawym to przejście krótkiego odcinka na obłym filarku w górnej części drogi. Dobra praca nóg wskazana! Wariant lewy to rekreacyjna wspinaczka bez trudnych, czy nieewidentnych miejsc. Stanowisko jest z 1 punktu. Trzeba do niego kawałek podejść ponieważ  znajduje się w pewnej odległości od krawędzi ściany.
                                         
6. V (5R+ST)
Kluczowe trudności znajdują się na starcie. Powyżej teren się kładzie i staje się „rekreacyjny”.
                                                         
7. V+ (2R+ST)
Warto się zastanowić przed prowadzeniem czy w tych trudnościach „mamy zapas” ponieważ teren raczej nie nadaje się do zeskoczenia. Słabe stopnie wymagają precyzyjnego stawania i czystych podeszw. Koniecznym jest chwycenie krawędzi rysy na odciąg w lewo. Po wpięciu się do punktu trudności maleją.
8. V (3R+ST)
Ładna droga łącząca wspinanie w rysie z chwytami na filarku. Na starcie warto dobrze zaplanować przechwyty ponieważ teren nie jest miłym w przypadku przyglebowania.