Dol. Wiercicy "nie tylko dla orłów"-Topo rejonu wspinaczkowego 2014

       Dol. Wiercicy to młody rejon wspinaczkowy. Jego kompleksowa eksploracja rozpoczęła się w XXIw. Za sprawą wspinaczy z Częstochowy oraz Pawła Haciskiego te położone w liściastym lesie skały oferują duże możliwości działania dla zainteresowanych różnymi stopniami trudności , długościami dróg, czy formacjami.

Niestety, cześć skał znajduje się na terenie Rezerwatu Parkowe co uniemożliwia legalną na nich działalność. Innym utrudnieniem może być brak bazy noclegowej. Najlepiej dojeżdżać z rejonu Mirowa. Sklepy w stosunkowo dużym wyborze znajdują się w Żarkach. Wielkim walorem skał jest ich umiejscowienie w pięknym, liściastym  lesie  co umożliwia działanie w czasie upałów lub daje możliwość przyjemnych spacerów. Wiercica to z pewnością miejsce do którego będzie się chciało wracać.


Dojazd                                                                                                                                                                                              Skały znajdują się (oprócz) Baby w lesie wzdłuż droga biegnącej przez Dol. Wiercicy łączącej Żarki ze Złotym Potokiem i Janowem. Ważnym elementem działania jest zaparkowanie samochodu tak by szybko i łatwo dotrzeć w wybrane miejsce. O ile w rejonie Białego Psa i Proximy możemy raczej bezstresowo zaparkować  w zatoczkach na poboczu ( najlepiej stosunkowo blisko drogi odchodzącej do Suliszowic ). W rejonie skały Baba jeżeli zostawimy pojazd na poboczu możemy spodziewać się jego uszkodzenia (przebite opony, wybite szyby) przez „nieznanych sprawców”.

 
  
Baba
Baba to samotnie stojąca w liściastym lesie wysoka i efektowna skała. Z punktu widzenia wspinaczy robiących drogi do stopnia „skrajnie trudno” to jednak miejsce dla koneserów. Znajdziemy tutaj tylko jedną drogą do tego stopnia trudności, a na dodatek trzeba pod tą skałę kawałek się przespacerować. Jeżeli jednak połączymy wspinanie z wycieczką rowerową lub będzie ono dopełnieniem trekkingowego dnia to może warto spróbować dołączyć Rakietę do swoich zdobyczy.
Ze sprzętu musimy mieć linę 40m, 3 ekspresy i coś na stanowisko.

                               
             
1.Rakieta VI (3R+ST), A. Pierzchniak RP 2005
Ładna linia o logicznym przebiegu i wyrównanych trudnościach. W swojej formie typowa dla tej części Jury. Wspinanie w pionie po dziurach o różnej wielkości. Dobra technika z pewnością się przyda. Asekuracja wystarczająca, ale dla niektórych może wydawać się trochę za „lotna”.

A. A Liban Tonie VI.2

Proxima Centauri, Proxima Okiennik

Proxima Centauri
Rejon o tej nazwie tworzą dwie leżące naprzeciwko siebie skały. Drogi o trudnościach VI i łatwiej zgrupowane są na tej leżącej bliżej szosy czyli Porximie  centauri (tylko Kraina Baśni znajduje się na drugiej skale-Proximie Okienniku). Skały znajduje się z rzadkim liściastym lesie dzięki czemu zawsze jest tutaj cieć i można działać w czasie upałów. Urzeźbienie (dziury o różnym rozmiarze) pozwalają cieszyć się wspinaniem. Drogi położone są obok siebie co dodatkowo podnosi atrakcyjność rejonu.
Ze sprzętu potrzebne będą: lina 30m (komfort 40m), 4 ekspresy, sprzęt na stanowiska ( w tym pętla na drzewo na drodze Q Przyszłości).

   
                     
 1.Czarna Dziura VI (4R+ST),  M. Mińczuk, T. Skoczylas RP 2006
Droga  ma ciągowy charakter i dobra technika oprócz wytrzymałości może się przydać. Warto dobrze rozegrać sekwencję przechwytów w środkowej części. Niestety, dosyć często bywa mokra (a szkoda bo to estetyczna linia).
 A.Wehikuł  Czasu VI.1
                
2.Q Przyszłości VI (2R), M. Mińczuk, T. Skoczylas RP 2006
Q Przeszłości kiedyś była podejrzewana o trudności nawet VI+. Kluczem do drogi jest pokonanie bulderuj startowego. Wybierając linię na prawo od punktów (duża, kluczowa klama z której da się wykonać pierwszą wpinkę) może mieć około V+. Na górze brak stanowiska (dobre drzewa by  założyć na nich  pętle). 

3.Gwiezdne Wrota VI (4R+ST), M. Mińczuk, T. Skoczylas RP 2006
Dla  wielu może to być łatwa „szóstka”. Należy jednak pamiętać, że w zamyśle autorów nie można korzystać z przeciwnej ściany komina i głazu po lewej. Jeżeli jednak to uczynimy trudności obniżą się do około V. Chwyty na drodze są stosunkowo duże. Kluczowym miejscem może być środkowa część przed wyjściem w połogi teren. Całość stanowi całkiem ciekawą linię.                                                                                                                       

4.Bing Bang V (1S+2R+ST), M. Mińczuk RP 2006
To dwie stosunkowo dobrze urzeźbione płytki przedzielone odpoczynkową półką. Droga nie powinna stanowić problemu dla wspinacza w miarę sprawnie poruszającego się po „piątkach”.
 

5.Czarny Karzeł V (3R+ST), T. Skoczylas RP 2006
Jedna z trzech dróg bliźniaków leżących blisko siebie i mających bardzo podobny charakter. Dół minimalnie przewieszony z dużymi klamami, potem krótki odcinek pionu i na koniec „kładący się” teren. Zdecydowanie w dolnej części wskazane. Chwyty właściwie trzymane (nie zawsze nachwytem) są duże i wygodne.
 

6.Biały Karzeł V (3R+ST), M. Mińczuk RP 2006
Droga praktycznie identyczna w charakterze jak Czarny Karzeł.
 

7.Przesunięcie ku Czerwieni V (2R+ST),   M. Mińczuk, T.    Skoczylas RP 2006
Skrajnie prawa linia na ścianie o spionowanym dole i powoli „kładącej się końcówce. Dobre chwyty i stopnie. Bardzo podobna do Białego i Czarnego Karła.  
 

B.Syriusz VI.1+  

Proxima Okiennik

                               
              
1.Kraina Baśni VI (2R+ST), A, Pierzchniak RP 2006
W dolnej części typowa dla Jury płytka. W górze warto pokombinować czy wybieramy opcję bardziej zacięciem, czy filarkiem. Przydatnymi może być wytrzymałość i technika. Część chwytów i stopni może nie  jest zbyt duża, ale działając spokojnie z pewnością można ładnie się na nich „poukładać”. Droga pod względem rzeźby typowa dla północnej Jury.
 C.Cyce Macole VI.1+

Biały Pies
Biały Pies to samotnie stojąca wybitna turnia z trudno dostępnym wierzchołkiem. W wielu miejscach ściany jej są przewieszone i większość dróg jest trudniejsza niż VI. Drogi nas interesujące są dwie i prezentują odmienne charaktery. Jedna (Roboty Leśne) to linia miejsca, druga raczej ciągu. Skała jest idealna w czasie upalnych dni. Cień, płaski teren, stosunkowo dobre chwyty to wszystko umożliwia działanie nawet w czasie upalnej aury.
Do wspinania potrzebujemy linę min 40m, 4 ekspresy i sprzęt na stanowiska.

  
              
1.Roboty Leśne VI (3R+ST), M. Mińczuk, T. Skoczylas RP 2006
Dół drogi do pozycji odpoczynkowej nie powinien stanowić problem. Jeżeli jednak musimy się sprężać to należy zakładać uczciwą walkę w jej górnej części. Kluczowe są ruchy powyżej miejsca odpoczynkowego. Warto wspinać się trochę na lewo od linii ringów. Teren na prawo oferuje trudności w granicach VI.1

A.Powrót Dziadków VI.3+                                                                   
B.Leśny Skok VI.1+
              
2. ... V (4R+ST), znana przed 2002, P. Haciski, M. Rajski  RP 2006 (po ubezpieczeniu)
Linia o równomiernych trudnościach z miejscem odpoczynkowym  po środku. Na dole trzeba wybrać najlepsze obłe odciągi (jest w czym wybierać).Góra to raczej typowej jurajskie wspinanie w kierunku dużej nyży i dalej do stanowiska. Linia jest stosunkowo długa i może dla niektórych okazać się kondycyjna. W razie spompowania w dolnej części można „uciec w  prawo” i odpocząć na dużej póle powyżej. Droga warta uwagi!