Spadające Gwiazdy (Kołoczek) - Topo rejonu wspinaczkowego 2021

  • Drukuj

          Skała o nazwie Ze Spadającymi  Gwiazdami leży na terenie uznawanym dzisiaj za peryferia Góry Kołoczek. Jeszcze nie dawno mało kto się na niej wspinał ponieważ oprócz zespołów kursowych działających na Spadających gwiazdach i Rysie mechaników jakąś popularnością cieszyła się tylko jednak droga, czyli Lekcja tańca.

Wszystko to było niezrozumiałe ponieważ skała jest duża i efektowna a drogi zróżnicowane i mające „swoją historię”. Przecież Spadające gwiazdy to klasyka sama w sobie o czym świadczy zestaw autorów (przejście hakowe, z górną i dolną asekuracją). Razem z pobliską Rysą mechaników pozwalają spróbować jak wspinali się starzy mistrzowie. Nie inaczej będzie się rzecz miała z Cyklofrenia, Jasiem (który) nie doczekał, Wodewilem, Tańczącym z wilkami czy klasykiem klasyków trudnego wspinania na Kołoczku, czyli Lekcją tańca. Z pewnością ciekawą  będzie też najdłuższa droga na skale jaką jest Gwiezdny filar. Trzeba uważać w czasie opuszczania partnera ponieważ 50 metrów liny to wartość minimalna. Z pewnością warto popróbować nowszych dróg. Solidnej Tańcząc w ciemności, czy całej serii ciekawych wspinaczek autorstwa T. Anteckiego.

Dojście

Drogi

 

1…. Lewy skraj V (TRAD), przed 1975.

Dzisiaj to zapomniana mocno pozarastana droga.

2.Hokej /Hokejka/Bumerang VI.1 (1R+TRAD), przed 1964 hakowo, z górną asekuracją  J. Baranek 1970, Z. Wach z dolną asekuracją 1976, M. Płonka bez asekuracji 1980

3.Tańcząc w ciemnościach VI.4/4+ (7R+ST), M. Wrzask 2014

4.Lekcja tańca VI.4 (7R+ST), J. Fijałkowski TR 1982, P. Korczak RP  1985 (2R)  

Pierwotne ubezpieczenie drogi przez P. Korczaka w 2 ringi i wycenienie na VI.3+ spowodowało pojawienie się naprawdę klasowej pod względem psychicznym wspinaczki. Korekta wyceny określiła jaj trudności na VI.3+/4.  O klasie wspinaczki się o tym M. Kwaśniewski spadając z ostatniego chwytu na drodze. Doświadczenie i refleks  asekurującego go A. Marcisza spowodowały, że paronastometrowy lot zakończył się nie na glebie. Po pewnym czasie asekuracja została uzupełniona o trzy spity a wycena podniesiona na VI.4.  Dzisiaj stałych punktów jest już 7 plus stanowisko ;-).

5.Taniec z wilkami/Tańczący z wilkami VI.5 (6R+ST), D. Sokołowski TR 1991, P. Korczak RP 1991 (5S) 

6. … A2, Z. i D. Wach 1973

To dzisiaj enigmatyczna wspinaczka. Nie nie wiadomo o powtórzeniach.

7.Wodewil  VI.4+ (8R+ST), J. Anforowicz RP 1989 (4R) 

 

8.Marian Koniuszko V (5R+ST), T. Antecki RP 2014 

Jak na tą skałę to krótka i dobrze ubezpieczona droga.     

9.Filar Spadających Gwiazd /Gwiezdny filar VI (12R+ST),  D. Kaptur, R. Tomasiak OS (TRAD) 1994 

Drogę tą przeszliśmy „od strzału” asekurując się z kostek. Prowadząc, miałem świadomość potencjalnie solidnych lotów więc byłem naprawdę zmotywowany by skończyć wspinanie na szczycie skały. Dzisiaj, droga ma komplet stałej asekuracji. Jest mniej klasowo ale bezpiecznie. Nie mam żalu. 

 10.Droga Spadających gwiazd V- (6R+TRAD),J. Długosz z górną asekuracją 1954, M. Popko z dolną asekuracją 1956 (1R+TRAD)

Z czasem droga stała się popularnym celem wspinaczek na żywca. Ładnie to ilustruje zdjęcie przedstawiające R. Malczyka i Z. Czyżewskiego na pierwszych ruchach „spadających gwiazd”.

11.wariant Spadających gwiazd VI (4R+TRAD), A. Wilczkowski hakowo 1954,klasycznie przed 1985 (1R+TRAD).

 12.Jaś nie doczekał VI.2 (8R+ST), R. Malczyk TR 1978, M. Płonka z dolną asekuracją  około 1981 (1R+2P), P. Korczak bez asekuracji 1985   

Początkowo była to droga z przewagą asekuracji z kostek i pętli (stałe w przewieszeniu). Dzisiaj w całości ubezpieczona.

13.Prostowanie cyklofrenii VI.2+ (4R+ST),  Ł. Müller RP 1994 (2S) 

14.Cyklofrenia VI.2 (4R+ST), W . Kurtyka TR przed 1977, P. Korczak bez asekuracji 1985

Początkowo za całą stałą asekurację „robił” jeden ring.      

15.Cyklofrania z zacięciem VI.1+ (5R+TRAD), przed 1985   

16.Ciemna materia VI.1+ (10R+ST), T. Antecki RP 2011  . Przy korzystaniu z rysy z prawej trudności VI+

17.Mechaniki proste VI+ (3R+TRAD), przed 1981, J. Caban bez asekuracji 1981

Z tą drogą wiąże się historia związana z problemem dostępu do informacji. W 1993r. P. Marzec poinformował o przejściu wariantu prostującego dół Rysy Mechaników. Zwyczajnie, nie wiedział on, że ten wariant od dawna istnieje i ma przejście na żywca. Warto pamiętać, że była to era przedinternetowa a i dostęp do źródeł pisanych nie zawsze był łatwym.

18.Rysa mechaników V+ (1R+TRAD), M. Erdman, A. Wilczkowski, W. Zommer hakowo około 1951, A. Wilczkowski, W. Zommer, Ż. Zyliński klasycznie z dolną asekuracją 1953

19.Ekstra mechaniki VI.1 (8R+ST), T.Antecki RP 2011       

20.Prawe mechaniki VI (7R+TRAD), przed 1977 z górną asekuracją     

21.Supermechaniki lewe VI+ (9R+ST), T. Antecki  RP 2011  

22.Hipermechaniki VI.2 (9R+ST), D. Kaptur, W. Tomasiak RP 1994 (2B+3P) 

Po zrobieniu Supermechaników wpadłem na pomysł wyprostowania tej drogi. Tym razem końcówkę postanowiliśmy z Waciem ubezpieczyć. Osadziliśmy dwa spity i w ten sposób powstała droga o mieszanej asekuracji. Ostatecznie jej status uregulował T. Antecki ubezpieczając ją kompleksowo i można się teraz po Hipermechanikach całkiem bezpiecznie powspinać.

 23.Supermechaniki VI+ (6R+TRAD+ST), D. Kaptur, W. Tomasiak OS 1994 (4P)

Jak to kiedyś bywało zaatakowaliśmy płytę na prawo od Rysy mechaników Os-em. Okazała się wymagającą asekuracyjnie. Udało się pozakładać pętle z kewlarków w uszkach skalnych i po dojściu pod przewieszenie wiedziałem, że muszę wykonać trawers w prawo lub lewo z powodów asekuracyjnych. Wybrałem wariant w „nieznane” w prawo i po chwili teren pozwolił mi na skończenie drogi. Dzisiaj, po ubezpieczeniu górna część raczej nie jest chodzona ponieważ obok kuszą ringi zainstalowane przez T. Anteckiego na Hipermechanikach.

24.Yellow bahama VI+ (10R+ST),  T. Antecki RP 2014