Moravské Skály I - Východni Morava. Lezecký průvodce. Vladimil Skýpala i Vladimil Wolf

Szczegóły: Nadrzędna kategoria: Aktualności; Utworzono: Niedziela, 09 grudzień 2018 11:04; Poprawiono: Niedziela, 09 grudzień 2018 11:04; Opublikowano: Niedziela, 09 grudzień 2018 11:04; Darek Kaptur; Odsłony: 1555

Autorzy przewodników wspinaczkowych po Morawach w osobach Vladimira Skýpala i Vladimira Wolfa powoli dawkują emocje i na najnowszą edycję „Morawskich Skał” kazali czekać tradycyjnie całe 8 lat (poprzednie wydani miały miejsce w 2002 i 2010 roku). Tym razem postanowili dokonać radykalnej zmiany i zamiast jednego grubego tomu po „społecznych konsultacjach” podzielili opisywany teren na trzy całkiem poręczne książeczki. Po podjęciu takiej decyzji stało się jasnym, że trylogia będzie droższa niż całość w jednym woluminie ale ten podział ma na celu podniesienie walorów użytkowych i możliwość wyboru przy zakupie (przecież nie wszyscy są zainteresowani rejonem całych Moraw).

Podział na części jest następujący. Tom I – wschodnie Morawy, tom II – północne Morawy i tom III – południowe Morawy. Na dzień dzisiejszy ukazał się tom I opisujący obszar pomiędzy granicą Czech ze Słowacją i Polską oraz autostradą łącząca Bohumin, Ostravę, Olomouc i Brno. W tej przestrzeni znajdują się następujące rejony:

Moravské piskovce (piaskowiec, wys. skał 8-40m, 33 rejony, 92 skały, 1384 drogi o trudnościach w przedziale 2-10 UIAA) obejmujące Chřiby, Hostýnské Vrchy, Vsetinské Vrchy, Vizovické Vrchy.

Beskidy (piaskowiec i zlepieniec, wys. skał 8-20m, 2 rejony, 3 skały, 68 dróg o trudnościach w przedziale 3-9 UIAA)

Moravská Brána (wapień i zlepieniec, wys. skał 8-35m, 3 rejony, 10 skały, 348 dróg o trudnościach w przedziale 3-10 UIAA)

Wszystko to daje potencjał zwierający się w 38 rejonach, 105 skałach o wysokości między 8 a 45m na których istnieje 1800 dróg w przedziale trudności między 2 a 10 UIAA).

Całość nawiązuje stylistyką, układem i grafiką do poprzedniego wydania i jest w tonacji czarno-białej za wyjątkiem zewnętrznych i wewnętrznych stron okładek. N pierwszych stronach oprócz typowych spisu treści ,wstępu i wyjaśnienia znaczenia ikonek znajdują się tabela przelicznikowa skal (UIAA, francuska, USA), zasady wspinania w niepiaskowcowych skałach na terenie Czech (co ciekawe duża część przewodnika traktuje o wspinaniu w piaskowcach a o panujących w tym typie skały zasadach nie ma ani słowa) oraz zasadach korzystania z punktów zjazdowych (interesującym jest, że wszystkie rysunki pokazują pojedyncze punkty zjazdowe w postaciach ringów, ringów z koluchami i baranich rogów). Ale co kraj to obyczaj i być może autorzy przewodnika doszli do wniosku że zasady wspinaczki piaskowcowej są powszechnie znane na terenie Czech a stanowiska na opisywanym terenie są takie a nie inne więc nie ma sensu pokazywać tego czego na skałach nie ma.

W porównaniu z poprzednim wydaniem autorzy zdecydowanie polepszyli dotychczasową piętę achillesową przewodnika jaką była nawigacja terenowa. W przewodniku zobaczymy całkiem czytelne mapki rejonów na których czytelnie oznaczono miejsca parkingowe i umiejscowienie skał. Obok krótkich opisów rejonów zamieszczono współrzędne parkingów i odległości do pokonania do poszczególnych skał (szkoda, że nie podano czasów dojść – pomimo że w paru przypadkach ma to miejsce).

Bez zmian zachowano układ prezentacji poszczególnych rejonów i skał pozostawiając krótki opis rejonu, na szarym pasku nazwę rozdziału, na czarnym szerokim nazwę rejonu i na wąskim czarnym nazwę skały oraz jej współrzędne geograficzne. W przypadkach rejonów i skał zamieszczono obok nazw ikonki z informacjami o wysokości skał (skały), formacjach dominujących, rodzaju asekuracji, nasłonecznieniu i wystawie ścian. W zakresie rysunków autorzy zabazowali na tych z poprzedniego wydania i chyba dobrze się stało że nie przeprowadzono tutaj żadnych rewolucji ponieważ są one estetyczne i czytelne. Dodatkowym atutem dla nieposługujących się językiem czeskim są teksty angielskie. W przewodniku znajdują się także reklamy ale nie w nadmiarze oraz całostronicowe zdjęcia wspinaczkowe i mniejsze przedstawiające niektóre skały. Szkoda, że w tym wydaniu na końcu przewodnika zrezygnowano z indeksu skało co może utrudnić odszukanie interesującego nas obiektu. Jednak po uważnym przeglądnięciu przewodnika powinno zauważyć się korelację między cyferkami w czarnych kwadratach w prawych narożnikach stron a numerkami na tytułowej mapce. Można także posłużyć się spisem treści. Zamiast indeksu pozostawiono dwie puste strony na notatki.

Przewodnik ma wsparcie na necie (www.moravskeskaly.cz) gdzie autorzy będą zamieszczali sprostowania i uaktualnienia. Korzystając z tej strony www. można też zakupić przewodnik ale niestety na dzień dzisiejszy tylko na terenie Czech.

Reasumując, przewodnik po morawskich skałach z pewnością jest wartościową i w wielu przypadkach niezbędną lekturą (trzeba przecież trafić w skały) po interesującym rejonie leżącym blisko granicy naszego kraju. Warto mieć na uwadze bliskość, koszta, klimat regionu i wspinania Moraw. Mało jest miejsc gdzie w czasie jednego dnia można powspinać się w piaskowcu, zlepieńcu i wapieniu a wieczorem pozażywać przyjemności kulinarnych, kulturowych i innych za niewielkie pieniądze.